مصرف قلیان آشکارا نشان داده است که تأثیرات مضری بر دو عضو حیاتی بدن، یعنی ریه و قلب دارد. سرطان ریه، سرطان مری، بیماری انسدادی ریوس مزمن، آمفیزم، پایین بودن وزن هنگام تولد نوزاد، افزایش حملات آسم و ذات الریه، برخی از خطرات ناشی از کشیدن قلیان هستند.
میزان و عمق دم در حرکت دادن آب قلیان بسیار اهمیت دارد. قلیان با وجود اینکه کمتر مصرف می شود، اما حجم دودی که از طریق آن وارد بدن می شود، ۱۰ تا ۲۰ برابر دود ناشی از مصرف سیگار است. سایر خطراتی که در کشیدن سیگار مشاهده نمی شود، ولی در کشیدن قلیان وجود دارد، بیماری های عفونی مثل «هپاتیت ب» (در اثر استفاده مشترک از شیلنگ قلیان) و افزودن الکل یا داروهای روان گردان به تنباکوی قلیان است.
دود تنباکو حتی بعد از اینکه از آب رد می شود، هنوز حاوی سطح بالای از ترکیبات سمی مثل مونوکسید کربن، فلزان سنگین و مواد شیمیایی سرطان زاست. تحقیقات همچنین نشان داده اند که پس از ۴۵ دقیقه استفاده از دود قلیان که حاوی مونوکسید کربن است، نیکوتین پلاسما و ضربان قلب به شدت بالا می رود. استفاده از قلیان، در کنار سرطان ریه، با افزایش احتمال ابتلا به سرطان دهان و مثانه نیز همراه است. تحقیقی نشان داده است که کشیدن قلیان خطر به سل ریوی را افزایش می دهد.
مخصوصاً کودکان در مقابل تأثیرات مضر قلیان آسیب پذیر هستند. اگر در محلی باشند که در آن قلیان کشیده می شود، احتمال ایجاد عفونت های ریوی، آسم و سندرم مرگ ناگهانی کودک در آن ها افزایش می یابد.
متأسفانه به اکثر تنباکوهایی که در سال های اخیر به بازار می آیند، اسانس هایی اضافه می شوند که علاوه بر تحریک دستگاه تنفس، حساسیت و آلرژی می‌آورند؛ بنابراین علاوه بر بیماری های ذکر شده،
«رینیت آلرژیک» و سرفه های مزمن همراه با خلط برای فرد به همراه دارد.
این تصور، تصوری کاملاً غلط است که اگر دود قلیان وارد ریه نشود و فقط از راه دهان خارج شود، آسیبی به ریه ها نمی رساند. چون دود از طریق مخاط دهان و حنجره جذب بدن می شود و تأثیر سوء خود را
می گذارد؛ حتی در هوایی که دود قلیان آزاد می شود، افرادی که قلیان نمی کشند و در معرض دود قرار گرفته اند،
در طولانی مدت دچار عوارض آن خواهند شد.
. سیده زینب موسوی، مربی پرورشی شاهد دالکی، آموزش و پرورش ناحیه یک شیراز