شیر ایرانی
شیر از نیرومندترین و مشهورترین پستانداران ایران و جهان ، مدتی است که نسلش در ایران از میان رفته است
موها کوتاه، رنگ بدن زرد و بدون لکه یا نوارهای راه راه از جمله مشخصات شیر ایرانی است. شیر نر ، یال نسبتاً کوتاهی (در مقایسه با زیرگونه آفریقایی) با موهای سیاه و زرد دارد. دم شیر ایرانی بلند با دسته ای از موهای سیاه در انتهای آن است. اندازه طول سر و تنه ۱۵۰ تا ۱۹۰ سانتی متر، دم در حدود ۱۰۰ سانتی متر و وزن آن ۱۵۰ تا ۲۵۰ کیلوگرم می باشد. مناطق جنگلی، بوته زارها و علفزارهای نزدیک به آب واقع در نواحی جنوب زاگرس و خوزستان زیستگاه شیر ایرانی بوده است.
در گذشته پراکندگی وسیعی در مناطق جنوب و جنوب غربی ایران، از جنگل‌های اطراف رودخانه کرخه، دز، کازرون به طرف مسجد سلیمان، رامهرمز، بوشهر، کازرون تا دشت ارژن واقع در غرب شیراز است.
تا سال ۱۳۲۲، دسته های ۲ تا ۵ تایی شیر ایرانی در بیشه زارهای جنوب شوش دیده می شده است؛ ولی از سال ۱۳۲۱ خورشیدی که آخرین شیر ایرانی در شمال غربی دزفول شکار شده است، اطلاعات دیگری مبنی بر مشاهده این حیوانات ثبت نشده است؛اگرچه بواسطه شکار، طعمه های مسموم، قطع درختان جنگلی و… اکثر زیستگاه‌های طبیعی شیر ایرانی در ایران از میان رفته است؛ اما زیرگونه ای از آن همچنان در قرق جنگلی «گیر» در شمال‌غربی هندوستان به حیات خود ادامه می‌دهد که به گفته محمدی زاده رییس سازمان محیط زیست برنامه هایی برای انتقال چند شیر به داخل ایران موجود است و امکان دارد برای احیای شیر ایرانی این حیوانات از هند به ایران منتقل شوند.