در کتاب گرانقدر بحارالانوار جلد ۸۰ صفحه ۳۸۰ حدیثی ذکر شده که انسان های مسجدی با شنیدن این حدیث به وجد می آیند و کسانی که با مسجد مأنوس نیستند به حال آنها غبطه خورند. امام علی علیه السلام فرمود: ان المسجد الخراب یشکوا الخراب الی ربّه و انّه لیتبشبش من عماره اذا غابَ عنه ثم قدم کما پتبشبش احدکم بغائبه اذا قدم علیه.
مسجد خراب از خرابی خود به خداوند تبارک و تعالی شکایت می کند و اگر آباد کنندگان او مدتی غایب شوند و مجدداً باز گردند، آن چنان خوشحال می شود که یکی از شما گم شده ای داشته باشد و سپس به او باز گردد. البته مراد از آبادی و تعمیر نه فقط ساخت و ساز و رسیدگی به بنای ساختمان است؛ بلکه هر چیزی که به مسجد رونق دهد، آبادی و خیر مسجد است. وقتی مأمومین و اهل محل مدام به مسجد رفت و آمد کنند، آن مسجد آباد است زمانی که در آن مسجد جلسات متعدد اعم از قرائت قرآن کریم، تفسیر قرآن مجید و برگزاری اعیاد و وفیات باشد، قطعاً این مسجد آباد است.
در حدیث آمده است که در روز قیامت سه چیز و شخص در پیشگاه عدل الهی شکایت می کنند: اول مسجدی که در محله ای باشد و اهل محل در آن رفت و آمد نکنند و نمازهای خود را در مسجد به‌جای نیاورند؛ دوم قرآن کریم که در خانه هاست و از آن بهره ای نمی برند؛ اصلاً اهل خانه آن را تلاوت نمی‌کنند و در آن تدبر و تعمق نمی کنند؛ به عبارتی روی آن را گرد و غبار گرفته است و مورد بی مهری واقع شده است.
سوم عالمی که در محلی سکونت دارد اما اهل آن محله از علم این عالم استفاده نمی برند. عالمی که می بایست از نور علم او استفاده کنند تا سبب ترقی آن ها گردد و احکام دین خود را از کارشناس دینی بپرسند؛ اما متأسفانه مورد بی مهری قرار گرفته و آن شخص خانه نشین است.
به هر حال نتیجه می گیریم که این انسان ها نیستند که با رفتن به مسجد و اقامه نماز در آن مکان مقدس به مسجد عشق می ورزند و علاقه نشان می دهند؛ بلکه مساجد نیز با انسان هایی که با رفت و آمدند و برای رونق بخشیدن به این مکان مقدس در تکاپویند، عشق می ورزند و آن ها را دوست دارند؛ پس خوشا به حال مسجدی ها! در حدیثی دیگر رسول مکرم اسلام فرمودند: هفت طایفه و گروه هستند که خداوند روزی که هیچ سایه رحمتی جز سایه او نیست، مورد لطف و مرحمت و عنایت خود قرار می دهد که یکی از آن هشت طایفه و گروه، کسانی هستند که وقتی از مسجد خارج می شوند قلب های آنان همچنان دلبسته و علاقه مند به مسجد است تا زمانی که مجدداً به مسجد باز گردند.