به طور تقریبی، هر کدام از ما روزانه نزدیک به ۳۵۰۰ میلی گرم سدیم مصرف می‌کنیم.
افزایش آگاهی‌ها و فراموش کردن برخی تصورات غلط در خصوص نمک، یکی از مهمترین گام‌ها برای کاهش میزان مصرف نمک به خصوص در کسانی است که مستعد ابتلا به بیماری‌های قلبی و فشار خون بالا هستند.
کمتر از آنچه فکر می‌کنید، به نمک نیاز دارید: مقادیر زیادی از سدیم و نمک از طریق غذاهای فراوری شده در رستوران‌ها وارد بدن می‌شود. اغلب آمریکایی‌ها میزان ۳۵۰۰ میلی گرم سدیم در روز وارد بدنشان می‌کنند و این در حالی است که بنا به توصیه مرکز کنترل و پیشگیری از بیماری‌های این کشور، تنها ۱۵۰۰ تا ۲۳۰۰ میلی گرم سدیم باید در روز وارد بدن شود؛ به‌خصوص اگر افراد مبتلا به بیماری‌های قلبی و فشار خون نیز باشند.
نمک در کمین است: شاید تصورش را هم نکنید؛ ولی بسیاری از غذاهای منجمد، غذاهای پردازش شده، سوپ‌های آماده و کنسروها، پنیرها و گوشت‌های پردازش شده، حاوی منابع پنهان سدیم هستند؛ حتی اینطور تخمین زده شده که سس‌های پاستا حاوی ۹۰۰ میلی گرم نمک در هر نصف فنجان هستند. انواع پنیر می‌تواند در هر نصف فنجان ۴۰۰ میلی گرم سدیم داشته باشند.
چاشنی‌هایی مانند سس گوجه فرنگی نیز در هر قاشق غذا خوری حداقل ۱۹۰ میلی گرم سدیم دارند؛ حتی برخی غلات صبحانه برای کودکان حاوی ۲۰۰ تا ۳۰۰ میلی گرم نمک در هر فنجان هستند.
نمک به سیستم عصبی آسیب می‌رساند: مقدار کافی سدیم و پتاسیم برای سلامت سیستم عصبی ضروری است؛ اما سدیم اضافی می‌تواند منجر به اختلال در عملکرد سیستم عصبی شود.
وجود سدیم بیش از حد در بدن، می‌تواند برای سیستم اعصاب، خطرات جدی به همراه داشته باشد. میزان متعادل سدیم و پتاسیم در بدن می‌تواند خطر ابتلا به برخی بیماری‌ها را کاهش دهد و کاهش مصرف برخی مواد غنی از سدیم، کاهش میزان نمک مصرفی و همچنین، مصرف سبزیجات تازه می‌تواند میزان سدیم را در بدن به حد تعادل برساند.
نمک دریایی، لزوماً سالم نیست: تصور عامل بر این است که نمک دریایی چون سدیم کمتری دارد؛ پس برای سلامتی مفیدتر است. اما واقعیت این است که ترکیب شیمیایی نمک طعام و نمک دریایی یکسان است. هر دو نمک حاوی مقدار مشخصی سدیم هستند و در هر قاشق چای‌خوری از هر کدام، مقدار مساوی از سدیم (۲۳۰۰ میلی گرم) یافت می‌شود.